Σε κλίμα συγκίνησης σύσσωμη η τοπική κοινωνία του Δήμου Ερυμάνθου υποδέχτηκε το Σάββατο 1η Ιουνίου, στο χωριό Μάνεσι Τριταίας, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Πατρών, κ.κ. Χρυσόστομο, τα οστά του ήρωα Γεωργίου Μαρτζάκλη, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο, στις 16 Αυγούστου 1974.
Ήταν τότε μόλις 22 ετών. Νέος, γεμάτος ζωή κι αγάπη για την πατρίδα. Πενήντα χρόνια μετά του έγινε λαμπρή υποδοχή στον τόπο του, από την εκκλησιαστική ηγεσία, τους εκπροσώπους της Πολιτείας και του Στρατού, τον Πρέσβη της Κύπρου στην Ελλάδα, τις δύο αδελφές του που ζουν, τα ανίψια του και πλήθος κόσμου, που τον καλωσόρισαν με την ιαχή «Αθάνατος».
Οι σκηνές συγκλονιστικές. Τιμές απέδωσαν στρατιωτικά Αγήματα, ενώ μετά τον συγκινητικό λόγο του Μητροπολίτη Πατρών, μίλησαν ο εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα, Σταύρος Αυγουστίδης, ο συστρατιώτης του ήρωα, ιερέας π. Θεόδωρος Ανδρικόπουλος, Εφημέριος Καλεντζίου Τριταίας, ο Δήμαρχος Ερυμάνθου κ. Θεόδωρος Μπαρής, ο ανιψιός του ήρωα, Στρατηγός ε.α., Απόστολος Μαρτζάκλης, ο εκπρόσωπος των Αχαιών Πολεμιστών της Κύπρου, Γεώργιος Βουρλιόγκας και εκ μέρους των κατοίκων του Μανεσίου ο, Νικόλαος Λιαροδήμος.
Μετά την εξόδιο ακολουθία σχηματίστηκε πομπή με τα οστά του ήρωα, τα οποία μεταφέρθηκαν στο Κοιμητήριο του χωριού, όπου και ετάφησαν δίπλα στον τάφο των αειμνήστων γονέων του. Εκεί οι σκηνές ήταν άκρως συγκινητικές, κυρίως, όταν άνοιξε η λειψανοθήκη μέσα στην οποία βρίσκονταν τα οστά του Γεωργίου Μαρτζάκλη, αλλά και προσωπικά του αντικείμενα, τα οποία είχε μαζί του, την ώρα που έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα.
Οι δύο σημαίες που σκέπαζαν τη λειψανοθήκη, η Κυπριακή και η Ελληνική παραδόθηκαν τιμητικά στις αδελφές του, Γεωργία και Δήμητρα που περίμεναν σπαρακτικά όλα αυτά τα χρόνια να επιστρέψει κοντά τους, ο αδελφός τους. Οι τιμητικές ριπές από τον Στρατό, ο Εθνικός Ύμνος που έψαλε το Άγημα κι όλος ο κόσμος και το Χριστός Ανέστη έκλεισαν τη συγκινητική αυτή τελετή για τον ήρωα Γεώργιο Μαρτζάκλη, πάνω στον τάφο του οποίου θα κυματίζουν οι Σημαίες της Ελλάδος και της Κύπρου, ενώ η προτομή του στο κέντρο του χωριού, όπου στήθηκε το 1998 θα θυμίζει για πάντα την προσφορά της ζωής του για τη λευτεριά της Ελλάδος και της Κύπρου, εμπνέοντας τις νέες γενιές.
Να σημειωθεί πως στο περιθώριο της τελετής, ο Πρέσβης της Κύπρου έκανε δεκτή την πρόταση του Δημάρχου Ερυμάνθου, Θόδωρου Μπαρή να πραγματοποιηθεί μέσα στον Ιούλιο εκδήλωση προκειμένου να τιμηθούν όλοι οι αγωνιστές της Κύπρου με καταγωγή από τον Ερύμανθο.
Ο επικήδειος του Δημάρχου Ερυμάνθου
Στον επικήδειο που εκφώνησε ο Δήμαρχος Ερυμάνθου, Θόδωρος Μπαρής ανέφερε «ο τόπος μας υποδέχεται έναν αληθινό ήρωα, έναν άνθρωπο που απέθεσε στα πόδια της πατρίδας του την πιο πολύτιμη προσφορά: την ίδια του τη ζωή για να υπερασπιστεί την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ελληνισμού. Πάνε 50 χρόνια που ο Γιώργος Μαρτζάκλης μέτρησε τα τελευταία βήματά του στα δοξασμένα χώματα του τόπου του για να κάνει το άλμα του προς την αθανασία. Επιστρέφει τώρα. Με μισό αιώνα καθυστέρηση αλλά με την αιώνια ευγνωμοσύνη του Έθνους και της μαρτυρικής Κύπρου να τον συνοδεύουν.
Αυτός ο νέος άνδρας, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες, άφησε πίσω του οικογένεια, φίλους και την ασφάλεια της καθημερινότητας για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Ενός αγώνα μακριά από εκείνον αλλά δικό του. Δεν φοβήθηκε, δεν δίστασε. Με ανιδιοτέλεια και ακατάβλητο θάρρος, στάθηκε όρθιος μπροστά στην αδικία και την τυραννία. Η ζωή του έγινε σύμβολο της ανδρείας και της αυτοθυσίας, και η θυσία του αποτελεί διαχρονικό φάρο για όλους μας.
Αυτή ακριβώς η θυσία του δεν είναι απλώς μια σελίδα στην ιστορία. Είναι ένα γλυκό και άσβεστο φως στον δρόμο μας, ένα παράδειγμα θάρρους και αφοσίωσης που δεν φθείρεται, δεν το διαπερνούν οι σφαίρες. Σήμερα, με δέος και ευγνωμοσύνη, τιμούμε τη μνήμη του και δίνουμε υπόσχεση να κρατήσουμε ζωντανή την κληρονομιά και το μήνυμά του: η ελευθερία και η ειρήνη δεν είναι δεδομένες. Είναι το αποτέλεσμα του αίματος και της θυσίας αυτών που προηγήθηκαν. Ο Γιώργος το γνώριζε αυτό και το απέδειξε με τη δική του.
Η επιστροφή του ήρωά μας, έστω και μετά από τόσα χρόνια, είναι ένα σύμβολο ελπίδας και αναγνώρισης. Όμως, αν και θα το θέλαμε, δεν μπορούμε να περιγράψουμε την αίσθηση του κενού που άφησε πίσω του. Δεν υπάρχουν λόγια που εκφράζουν την οδύνη των αγαπημένων του προσώπων. Όμως, ο πόνος τους γίνεται και δικός μας πόνος και η περηφάνεια τους και δικής μας περηφάνεια. Η θυσία του ήρωά μας γίνεται μέρος της συλλογικής μας μνήμης, γίνεται η φωτιά που κρατά ζωντανή την ψυχή του έθνους μας.
Με δάκρυα στα μάτια και ρίγος στην ψυχή, υποκλινόμαστε μπροστά του και δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Το δώρο του στην Ελλάδα και την Κύπρο θα μας εμπνέει.
Γιώργο Μαρτζάκλη, αιωνία σου η μνήμη. Η Ελλάς ευγνωμονούσα!».