Χειμαδιό ονομάζεται ο τόπος σε πεδινές περιοχές που επέλεγαν οι βοσκοί για να περνάνε τον χειμώνα με τα κοπάδια τους, έτσι ώστε να έχουν τροφή για τα ζώα και να αποφύγουν τις αντίξοες καιρικές συνθήκες των ορεινών περιοχών.
Η μετακίνηση των κοπαδιών τον χειμώνα προς τους κάμπους ήταν μια πρακτική που χαρακτήριζε όχι μόνο τους Έλληνες βοσκούς, αλλά και τους βοσκούς του γενικότερου βαλκανικού και μεσογειακού χώρου, καθώς από αυτήν την πρακτική εξαρτιόταν η επιβίωση των κοπαδιών.
Οι βοσκοί κατέβαζαν τα κοπάδια τους σε πεδινές εκτάσεις για να περάσουν τον χειμώνα, αλλά πρόσεχαν ώστε το μέρος που θα επιλέξουν να έχει σταθερό έδαφος, αποφεύγοντας τις ελώδεις περιοχές, ώστε να μπορούν να φτιάξουν ένα μαντρί με γερές βάσεις για να αντέξει όσο κρατήσει η διαμονή τους στην περιοχή. Ως καλά χειμαδιά αξιολογούσαν κατά κύριο λόγο τους πρόποδες των λοφωδών εκτάσεων.
Η διαμονή στα χειμαδιά, που αποτελούσαν τη δεύτερη κατοικία των βοσκών, διαρκούσε από 4 έως 6 μήνες, ανάλογα με την περιοχή και τις καιρικές συνθήκες της χρονιάς. Ως “ορόσημο” για τις μετακινήσεις τους πολλές πληθυσμιακές ομάδες, όπως οι Σαρακατσάνοι, είχαν τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου (για την επιστροφή στα βουνά) και του Αγίου Δημητρίου (για την κατάβαση σε πεδινές περιοχές).
Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη σελίδα του Καταρράκτη Αχαΐας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.